کد مطلب:233424 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:243
نظام امت
ان الامامة... نظام المسلمین. امام رضا علیه السلام در ادامه ی فرمایش خود از امامت به عنوان نظام امت اسلامی یاد می فرماید.
برای روشن شدن معنای دقیق «نظام» به كلام شریف امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه مراجعه می كنیم امام علیه السلام چنین می فرماید:
منزلت و موقعیت كسی كه قائم به امر ولایت و امامت است، همانند رشته ای است كه دانه های پراكنده ی جامعه را تحت نظام ویژه ای در آورده و آنها را به هم پیوند می دهد، كه اگر این نخ پاره شود، دانه ها پراكنده می شوند و هر یك به سویی می روند و پس از آن هیچ گاه به صورت اول فراهم نمی گردند [1] .
[ صفحه 56]
بر این اساس، «نظام» عبارت است از رشته ای كه پراكندگی ها را منسجم می كند و همه ی اجزا را در یك مسیر و برای نیل به یك هدف گرد می آورد.
معتقد به امامت معصوم كسی است كه یكی از دانه های این رشته منسجم باشد؛ یعنی نظام دهنده را بشناسد، از نقش كلیدی او آگاه باشد، به او اظهار ارادت كند و در عمل نیز از او تبعیت و پیروی نماید.
از آنجا كه امامت زمام دین است، باعث نظم دین گردیده و از تفرقه و تشتت جلوگیری می نماید؛ یعنی جامعه دینی را از بروز آشفتگی ها حفظ می كند. پس عامل اصلاح و سامان دنیاست؛ چون صلاح و فلاح امت در گرو اتحاد و نظم است و محور این نظم امام علیه السلام است.
امت پراكنده و آشفته زمینه ی هیچ گونه صلاح و فلاح نخواهد یافت و آبادی و آرامش دنیا به این دو محور وابسته است. وقتی دنیای آباد همراه با اتحادی مقدس و نظمی نوین در امت اسلام نمود یابد، عزت مسلمین را در پی خواهد داشت. حضرت زهرا علیهاالسلام در كنار قبور شهدای احد و مزار عم گرامی اش حمزه سیدالشهدا علیه السلام در پاسخ محمود بن لبید فرمود:
آگاه باشید! به خدا سوگند! اگر حق را بر اهلش باقی می گذاردند و از عترت پیامبر خدا پیروی می نمودند، هیچ دو نفری در امر اختیار خدا با یكدیگر اختلاف نمی كردند. [2] .
[ صفحه 57]
در چنین جامعه ای است كه صلاح در همه ی ابعاد درونی و بیرونی و فردی و اجتماعی جای فساد را می گیرد؛ چرا كه اصلاح، ضامن رستن از وضعیت موجود و رسیدن به نهایت مطلوب است.
برای روشن شدن معنای دقیق «نظام» به كلام شریف امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه مراجعه می كنیم امام علیه السلام چنین می فرماید:
منزلت و موقعیت كسی كه قائم به امر ولایت و امامت است، همانند رشته ای است كه دانه های پراكنده ی جامعه را تحت نظام ویژه ای در آورده و آنها را به هم پیوند می دهد، كه اگر این نخ پاره شود، دانه ها پراكنده می شوند و هر یك به سویی می روند و پس از آن هیچ گاه به صورت اول فراهم نمی گردند [1] .
[ صفحه 56]
بر این اساس، «نظام» عبارت است از رشته ای كه پراكندگی ها را منسجم می كند و همه ی اجزا را در یك مسیر و برای نیل به یك هدف گرد می آورد.
معتقد به امامت معصوم كسی است كه یكی از دانه های این رشته منسجم باشد؛ یعنی نظام دهنده را بشناسد، از نقش كلیدی او آگاه باشد، به او اظهار ارادت كند و در عمل نیز از او تبعیت و پیروی نماید.
از آنجا كه امامت زمام دین است، باعث نظم دین گردیده و از تفرقه و تشتت جلوگیری می نماید؛ یعنی جامعه دینی را از بروز آشفتگی ها حفظ می كند. پس عامل اصلاح و سامان دنیاست؛ چون صلاح و فلاح امت در گرو اتحاد و نظم است و محور این نظم امام علیه السلام است.
امت پراكنده و آشفته زمینه ی هیچ گونه صلاح و فلاح نخواهد یافت و آبادی و آرامش دنیا به این دو محور وابسته است. وقتی دنیای آباد همراه با اتحادی مقدس و نظمی نوین در امت اسلام نمود یابد، عزت مسلمین را در پی خواهد داشت. حضرت زهرا علیهاالسلام در كنار قبور شهدای احد و مزار عم گرامی اش حمزه سیدالشهدا علیه السلام در پاسخ محمود بن لبید فرمود:
آگاه باشید! به خدا سوگند! اگر حق را بر اهلش باقی می گذاردند و از عترت پیامبر خدا پیروی می نمودند، هیچ دو نفری در امر اختیار خدا با یكدیگر اختلاف نمی كردند. [2] .
[ صفحه 57]
در چنین جامعه ای است كه صلاح در همه ی ابعاد درونی و بیرونی و فردی و اجتماعی جای فساد را می گیرد؛ چرا كه اصلاح، ضامن رستن از وضعیت موجود و رسیدن به نهایت مطلوب است.
[1] ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه 96 / 9.
[2] كفاية الأثر: 199.